Fietsroutes en de spoorlijn in Goes

Maaswijdte en barrières in een stedelijk fietsnet

Goes heeft een spoorlijn die de stad doorkruist. Bij toenemend goederenvervoer over deze lijn, geeft het spoor verschillende nadelen. De plannen om die nadelen sterk te verminderen, naderden in 2010 een realisatiemoment. Voor de problemen van geluid- en trillingshinder is gekozen voor een oplossing op maaiveld niveau: een betonnen bak. Voor het auto- en fietsverkeer worden oplossingen gezocht tegen de barrièrewerking van de spoorlijn. Voor het autoverkeer zijn er twee veranderingen: een afsluiting en een tunnel. Voor het fietsverkeer worden de gelijkvloerse overgangen vervangen door twee tunnelkruisingen op dezelfde locatie.

Wij voerden een systematisch onderzoek uit naar de fietskruisingen-problematiek door wensbeelden op structuurniveau te onderscheiden, Goese vergelijkingen in kaart te brengen, voor alle kruisingen in de wensbeelden een optimale uitvoeringsvorm weer te geven en tot slot wensbeelden te beoordelen (op netwerk, ontwerp, kosten en inpasbaarheid) en te prioriteren.

Circa 500 meter is voor fietsverkeer een passende maaswijdte als het om spoorwegkruisingen gaat. Rekenend van de ene tot de andere bebouwingsgrens, is op dit moment de maaswijdte van het Goese fietsnetwerk bij de spoorkruisingen gemiddeld zo’n 600 tot 800 meter. Nabij het centrum zou de maaswijdte richting de norm-waarde van 500 meter moeten gaan. En juist daar is het 750 meter: het gemiddelde van de afstanden aan
beide zijden van de Kloetingseweg. Op diverse locaties tussen de huidige in, zijn extra overgangen in theorie voorstelbaar. In totaal onderscheiden we 6 mogelijke nieuwe locaties naast de 5 bestaande. Uit dat geheel van 11 kruisingslocaties zijn drie verbeter-varianten geselecteerd, op basis van de 500 meter-regel.